A Vençon a jerin a stâ doi vielis. A vevin in cjase cun lôr une gjate grise tant ninine, Pine, che e veve vût trê gjatuts, un plui biel di chel altri.
◆ I doi vecjuts però no vevin aromai plui lis fuarcis e la pussibilitât di tignîju e inalore a vevin decidût di dâju vie.
Il prin gjatut al jere dut neri e lu regalarin al lôr nevodut Ivan di vot agns.
Il secont gjatut al jere blanc e neri e i vielis jal regalarin a une lôr gneçute che e jere a stâ lontan dal Friûl.
Il tierç gjatut al jere grîs come la sô mame e chel al vignì regalât a di un bon frutut che al viveve intune cjase li dongje.
◆ Pine e jere tant avilide cence lis sôs creaturis.
E scomençà a cirî i siei trê gjatuts dapardut, ma nuie ce fâ.
Inalore e provà a lâ ancje fûr dal paîs.
Jê e continuave a clamâju ma nissun i rispuindeve.
“Cui sêstu tu?” i domandà une biele vosute.
◆ Pine si cjalà ator e e viodè trê surisutis che a jerin parsore di un murut.
“O soi la mame di trê gjatuts, ma o crôt di vêju pierdûts.”
“Ancje noaltris o vin pierdude la nestre mame e o sin restadis di bessolis – a diserin lis surisutis – volaressistu fânus tu di mari?”
◆ Si che duncje, chês trê surisutis a cresserin contentis cul jutori de gjate Pine. ❚
La gnove mame
Roberto Meroi